Duchy święte niebo przesłały-
W blasku płomieni jest cmentarz cały!
Zaduma jesienna człowieka pochłania,
Od samych narodzin aż do rozstania
Po co żyjemy ? Dokąd zmierzamy?
Niejednokrotnie siebie pytamy
Wpatrzona w ognie, co tlą się w zniczach
Na palcach swoje lata odliczam
Na mnie , na Ciebie... też przyjdzie pora!
Zabierze do grobu śmiertelna zmora...
I tak jak dziecko co z niczym się rodzi
Nam kiedyś z niczym przyjdzie odchodzić.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz